EEN HEERLIJKE JEUGD

Onbevangen en uit de grond van mijn hart kan ik zeggen 'ik heb een heerlijke jeugd gehad’.
Thuis was er tijd voor- en belangstelling in ons. We mochten alles en werden voortdurend tot grote hoogten aangezet.
Alleen met het spelletjes doen wilde het niet zo lukken. Nauwelijks waren de stenen op het dambord gezet of ze vlogen al door de kamer, om over 'Mens erger je niet' maar helemaal te zwijgen.
Nee, zelfs ganzenborden was aan ons verspild. We misten het geduld en ieder voor zich had te veel ambitie om welk gezelschapsspel dan ook tot een goed einde te kunnen brengen. En nog -als ik bij Monopoly niet de alleenheerser ben over Blaak en Kalverstraat, eindigt het spel voortijdig.
Mijn broer ontpopte zich al op jeugdige leeftijd tot archeoloog.
Hij wist als geen ander nauwkeurig de plaatsen te vinden waar de Romeinen zich in onze geboortegrond hadden gevestigd. Zocht in het Langeveld naar overblijfselen van nog oudere beschavingen en vond er vuurstenen scherven die prehistorische mensen als mes- en pijlpunten hadden gebruikt bij het schoonmaken van en het jagen op hun buit.
Lopend langs de weiden en sloten van ‘de Bronsgeest’ wist hij precies de contouren aan te geven van het middeleeuwse klooster Leeuwenhorst
Bij de restauratie van de Grote kerk speurde hij samen met zijn mentor Arie de Vries naar overblijfselen uit een vergankelijk verleden. Hij wist alles over kruis- en boogkerken en kende 'Noordwijk in de loop der eeuwen' uit zijn hoofd.
Ook van vogels, bloemen en planten in het duin en op het veld wist hij alles en zijn slaapkamer was gedecoreerd met de geprepareerde skeletten van doodgevonden vogels.
Mijn moeder kende geen groter genot dan er samen met hem op uit te trekken en zo gezamenlijk hun belangstelling te delen.
Ik hield niet zo van dat er op uit trekken en bleef dus thuis. Op de schoolvrije woensdagmiddag had ik het druk in mijn huiskameratelier.
Ik ontwierp en vervaardigde de garderobe voor mijn poppenverzameling. Gebaseerd op de allerlaatste mode ontwikkelingen zoals afgebeeld in Margriet en Libelle creëerde ik avondjaponnen, hoeden en kostuums. Ik mocht in volledige vrijheid gebruik maken van moeders enige en echte naaimachine.Moeder koesterde de hand aangedreven Singer als een juweel, maar op woensdag was ie voor mij. En naar gelang de mode van het moment, A-lijn of trapezium, veranderde ik mijn vingerlange poppenhuisdochters in mannequins van Fath of Dior.
Soms ontbrak in mijn lappenmand nu net dat stofje dat ik voor mijn creatie dacht nodig te hebben. Op zoek naar het juiste materiaal, viel mijn oog weleens op een jurk die ik toch niet graag droeg. Bleek dat toch precies te zijn wat ik zocht en met zekere hand en scherpe schaar knipte ik er een strook van af!
Er is over deze daad niet veel gezegd. Moeder legde er gewoon een nieuwe zoom in en zei, dat ze dacht dat ik die jurk zo kort nu wel veel leuker zou vinden. En zonder er nog iets tegen in te durven brengen, droeg ik de jurk verder af.
Zo groeiden we op. Zonder straf werden we wijzer gemaakt.
Respect en waardering werden ons bijgebracht. Voor alles! Voor medemens en leven, wat groeide en bloeide, open zijn en oprecht.
Verleden gebundeld naar de toekomst: ik heb een heerlijke jeugd gehad!